Instagram - Erlaseens
Ik zal maar direct met de deur in huis vallen: ik had een Marc De Bel-gevoel tijdens het lezen van deze 'Arendsoog' van Thomas Desmet.
De subtiele grapjes, de omschrijvende taal, het uittekenen van een herkenbare jongeren-wereld...
En jawel, dat verblijdde me. Ik smaak De Bel al jaar en dag en nu smaak ik ook Desmet.
Voila, daarmee is dat alvast gezegd.
De 17-jarige Arend is bezegend met een uitmuntende speurneus. Geef hem een mysterieuze verdwijning en hij vindt terug.
Geef hem een leugen en hij doorziet. Geef hem een schandaal en hij kalmeert de gemoederen.
Hoe?
Door elke keer opnieuw de juiste eindjes aan elkaar te knopen. En natuurlijk door z'n ogen en oren zo
onnoemelijk hard open te houden. Het mag dus niet verbazen dat zijn schoolgenoten vaak bij hem
aankloppen wanneer er iets te speurneuzen valt. Arend is your man!
Maar... Arend heeft zelf óók een zaak op te lossen. Een zaak die hem persoonlijk raakt. Vorig jaar
kwam Gilles Legrange om bij een verkeersongeval op een brug nadat Arends moeder Gilles een
bericht stuurde om af te spreken bij die doelbewuste brug...
Tja, een aandachtige lezer (en heel het dorp Utzel eigenlijk ook) doet van 1 + 1 is 2 en komt dus uit bij
de moeder van Arend als schuldige van dit tragisch ongeluk. Maar daar kan Arend zich niet bij
neerleggen. Het zaakje stinkt. En zoals dat gaat bij Sherlocks die een stinkend zaakje ruiken, gaat ook
deze Sherlock graven. Dat er bij dat graven wel wat drek boven komt drijven, hoeft geen betoog.
Ik heb dit boek heel graag gelezen. In de inleiding las je al waarom. Maar als ik 1 raad zou mogen
geven: hou de namen van bij de start goed bij. Ik was soms wat in de war over wie nu ook al weer wat
had uitgevreten. En dat vertraagde mijn leestempo wel wat.
Ik ontdekte pas op het einde van het verhaal dat de personages achteraan nog eens werden
opgesomd. Had ik dat geweten... Maar jij bent dus verwittigd, speurneus!
Terug